Bu nesilde, ne kadar zayıf ebeveynler varsa, o kadar yeteneksiz ebeveynler, çocuklara suçluluk hissiyle eğitim verme konusunda en çok tercih edilenlerdir; bu da, sizi utandırmak ve ona karşı kötü hissettirmekle ilgilidir. Aslında birçok zorluk, onların kendi seçimleriyle alakalıdır ve çocukların neşesini kırmaktan hoşlanırlar. Örneğin, çocukken fakirdik, evdeki tavuk günde sadece bir yumurta yumurtluyordu, o yumurtayı yemeyip sana veriyordu, sonrasında biraz daha rahat bir duruma geldiğinde bile yine yemez, senin yemen için tutardı. Bana annelikten bahsetme, annelik, bir şeyler eksik olduğunda sadece bana vermekse, bu annelik değildir. Eksik olmadığı zaman bile kendi yemeyip başkalarına yedirmek, onun başka bir şey sunamadığı anlamına gelir; sana Ferrari alacak parası yok, seni yurt dışında okumaya gönderecek parası yok, ama sana şükran duymanı istiyor. Tek yapabildiği, suçluluk hissiyle eğitim vermek; böylece kendini kötü hissetmeni sağlıyor, sonra senin şartların iyileştiğinde, kendi iyi yemeklerin olduğunu umuyor.
Benim sürekli bir görüşüm var, yani mutluluk birisi paylaştığı sürece iki katına çıkabilir. Ve acı birisi seninle paylaştığı sürece yarıya inebilir. Bu yüzden akrabalarımıza, sevdiklerimize, arkadaşlarımıza ihtiyacımız var. Bugün canını sıkan bir durum var, ama eğer bunu eşine anlatırsan, bu durumu söylediğinde, senin sıkıntın, acın direkt en az yarı yarıya azalıyor. Aynı şekilde, bir arkadaşla içki içip sohbet etmek de öyle, bu benim söylediğim bir şey; mutluluğu paylaşan birisi varsa iki katına çıkabilir, acıyı paylaşan birisi varsa yarıya inebilir. Bu yüzden iyi şeylerimiz var, mesela bu şey çok lezzetli. Eğer sadece ben yiyorsam, belki 50 puan, 60 puan. Ama eğer sevgilim, akrabalarım, arkadaşlarım da yerse ve 'vay be ne kadar lezzetli' derlerse, bu his iki katına çıkabilir. Onlar bunu anlayamazlar.
Yani biraz iyi ithal meyve, iyi içecekler, iyi atıştırmalıklar getiriyorsun, ona bir lokma yedirmek istiyorsun, ben yemiyorum, ben o şeyleri yemiyorum. Ama onlar bunun farkında değiller, çünkü her gün aynı şeyi yapıyorlar, sürekli o tür bir suçluluk eğitimi ile beni minnettar hissettirmeye çalışıyorlar, çocuğa zorla yedirmeye çalışıyorsun, gerçekten harikasın, beni zengin ikinci nesil yap, 18 yaşımda Ferrari ile yurt dışına okumaya gönder, yoksa o da ne, sınav tekrarları ile uğraşmak zorunda kalıyorum, ikinci sınıf üniversite sınavını geçmeye çalışmak zorundayım. O kadar da harika değilsin, bana neden suçluluk hissettirmeye çalışıyorsun? Gerçekten ben hiç suçluluk hissetmiyorum. #Gate用户突破3000万##美股代币化##特朗普马斯克分歧#
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Bu nesilde, ne kadar zayıf ebeveynler varsa, o kadar yeteneksiz ebeveynler, çocuklara suçluluk hissiyle eğitim verme konusunda en çok tercih edilenlerdir; bu da, sizi utandırmak ve ona karşı kötü hissettirmekle ilgilidir. Aslında birçok zorluk, onların kendi seçimleriyle alakalıdır ve çocukların neşesini kırmaktan hoşlanırlar. Örneğin, çocukken fakirdik, evdeki tavuk günde sadece bir yumurta yumurtluyordu, o yumurtayı yemeyip sana veriyordu, sonrasında biraz daha rahat bir duruma geldiğinde bile yine yemez, senin yemen için tutardı. Bana annelikten bahsetme, annelik, bir şeyler eksik olduğunda sadece bana vermekse, bu annelik değildir. Eksik olmadığı zaman bile kendi yemeyip başkalarına yedirmek, onun başka bir şey sunamadığı anlamına gelir; sana Ferrari alacak parası yok, seni yurt dışında okumaya gönderecek parası yok, ama sana şükran duymanı istiyor. Tek yapabildiği, suçluluk hissiyle eğitim vermek; böylece kendini kötü hissetmeni sağlıyor, sonra senin şartların iyileştiğinde, kendi iyi yemeklerin olduğunu umuyor.
Benim sürekli bir görüşüm var, yani mutluluk birisi paylaştığı sürece iki katına çıkabilir. Ve acı birisi seninle paylaştığı sürece yarıya inebilir. Bu yüzden akrabalarımıza, sevdiklerimize, arkadaşlarımıza ihtiyacımız var. Bugün canını sıkan bir durum var, ama eğer bunu eşine anlatırsan, bu durumu söylediğinde, senin sıkıntın, acın direkt en az yarı yarıya azalıyor. Aynı şekilde, bir arkadaşla içki içip sohbet etmek de öyle, bu benim söylediğim bir şey; mutluluğu paylaşan birisi varsa iki katına çıkabilir, acıyı paylaşan birisi varsa yarıya inebilir. Bu yüzden iyi şeylerimiz var, mesela bu şey çok lezzetli. Eğer sadece ben yiyorsam, belki 50 puan, 60 puan. Ama eğer sevgilim, akrabalarım, arkadaşlarım da yerse ve 'vay be ne kadar lezzetli' derlerse, bu his iki katına çıkabilir. Onlar bunu anlayamazlar.
Yani biraz iyi ithal meyve, iyi içecekler, iyi atıştırmalıklar getiriyorsun, ona bir lokma yedirmek istiyorsun, ben yemiyorum, ben o şeyleri yemiyorum. Ama onlar bunun farkında değiller, çünkü her gün aynı şeyi yapıyorlar, sürekli o tür bir suçluluk eğitimi ile beni minnettar hissettirmeye çalışıyorlar, çocuğa zorla yedirmeye çalışıyorsun, gerçekten harikasın, beni zengin ikinci nesil yap, 18 yaşımda Ferrari ile yurt dışına okumaya gönder, yoksa o da ne, sınav tekrarları ile uğraşmak zorunda kalıyorum, ikinci sınıf üniversite sınavını geçmeye çalışmak zorundayım. O kadar da harika değilsin, bana neden suçluluk hissettirmeye çalışıyorsun? Gerçekten ben hiç suçluluk hissetmiyorum. #Gate用户突破3000万# #美股代币化# #特朗普马斯克分歧#